SEÇİM

SEÇİM

Öyle kısa köşe yazıları yazmayı pek sevmem.

Detaylı anlatımları severim.

Bilgilendirmeyle başlarım yazılarıma okuyan daha net anlayabilsin diye.

Bilginin, açıklanan detayda gizlendiğini düşünürüm hep.

Onun için önce bilgilendirme, sonrasında açıklama ve en sonunda da ana fikrin sonucunu vermeye çalışırım.

Bas tuşa kelime, sırala kelimeleri cümle, cümleleri alt alta koy paragraf, birkaç paragraf yaz makale olsun…

Bana göre değil.

Bilgi önemli bence.

Bilgi…

Okuyucu anlayarak okusun isterim. Sonuçta köşe yazısı, fikir yazısı, makale.

Bilgi sahibi olsun, faydam dokunsun isterim.

Bazı okuyucular ise bir türlü anlamaz, “ne demek istiyorsun” diye yorumlarda bulunur. Hayıflanırım o zaman kendimi yeterince açık anlatamadım diye.

Bazı okuyucularda bizzat arayıp onayının ardından kendi düşüncelerinden de oluşan detaylı bilgiler aktarır.
En değerli bilgilerdir o anlatılandır aslında biliyor musunuz?
Çünkü, anlaşılmış bir yazının ardından bilgiye bilgi katılmasıdır o ve ben, en çok onu severim işte.

Fakat dediğim gibi bugün yazımı kısa keseceğim.

Detaylara girmeyeceğim.

Bilen bilir, bilmeyen öğrensin, azıcık lütfedip araştırsın.

Çünkü son viraja girdik ve o meşhur dananın kuyruğu kopmak üzere.

★★★

Sendika seçimleri var biliyorsunuz 16 ve 17 temmuzda ve işçinin kaderi belirlenecek.

Sadece işçinin değil; işçiyle beraber ailesinin geleceği, çocuklarının kaderi belirlenecek.

Tıpkı 1989’da yaşanan Karabük’ün kaderi gibi…

“Ya Hep Ya Hiç” gibi…

İki adayı var seçimin ama galibi tek olan.

Sonucu;

Ya Değirmenci ya Akyel olan.

Aday iki insan.

Sonucuna katlanacak olan 10 binlerce işçi; aileleriyle beraber 100 binlerce insan…

Değirmenci alırsa;

Hezimet işçinin ve ailesinin, zafer çanakçıların.

Akyel alırsa;

Zafer işçinin ve ailesinin, hezimet çanakçıların…

Görelim bakalım seçimin sonucunu.

Galibi, işçi mi olacak yoksa çanakçılar mı..?